Przetargi.pl
Zakwaterowanie Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej - strona nr 5

Ustawa z dnia 22 czerwca 1995 r. (Dz. U. z dnia 26 lipca 1995 r.) - Zakwaterowanie Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej - strona nr 5

Spis treści

Zakwaterowanie stałe żołnierzy zawodowych

Art. 21.
1. Na zakwaterowanie żołnierzy zawodowych, pełniących czynną służbę wojskową jako służbę stałą, są przeznaczone osobne kwatery stałe, zwane dalej "kwaterami".
2. Kwaterą jest samodzielny lokal mieszkalny w rozumieniu przepisów o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych.
3. Kwatera zasiedlona przez osobę inną niż określona w art. 24 ust. 1 stanowi lokal mieszkalny w rozumieniu niniejszej ustawy.
Art. 22.
1. Prawo do kwatery przysługuje żołnierzowi zawodowemu od dnia powołania go do czynnej służby wojskowej pełnionej jako służba stała. Prawo to przysługuje również żołnierzowi zawodowemu przeniesionemu w stan nieczynny.
2. Przepis ust. 1 nie dotyczy żołnierzy zawodowych pełniących czynną służbę wojskową w okresie próbnym oraz słuchaczy akademii wojskowych mianowanych w czasie odbywania studiów na pierwszy stopień oficerski. Żołnierzom pełniącym służbę w okresie próbnym prawo do kwatery przysługuje z pierwszym dniem po zakończeniu tego okresu, a absolwentom akademii wojskowych - z dniem wyznaczenia na pierwsze stanowisko służbowe.
3. Żołnierzom zawodowym pełniącym czynną służbę wojskową jako służbę stałą i innym osobom zajmującym kierownicze stanowiska w Ministerstwie Obrony Narodowej można przydzielić kwaterę funkcyjną na czas zajmowania określonego stanowiska służbowego. Do kwater tych nie stosuje się norm powierzchni mieszkalnej. Żołnierz otrzymujący kwaterę funkcyjną może zachować prawo do dotychczas zajmowanej kwatery. Przepisy art. 36 stosuje się odpowiednio.
4. Minister Obrony Narodowej, w drodze rozporządzenia, określi wykaz stanowisk służbowych uprawniających do zajmowania kwater funkcyjnych oraz strukturę tych kwater.
5. Kwaterę przydziela się w garnizonie, w którym żołnierz pełni służbę, lub za zgodą dowódcy jednostki wojskowej w miejscowości pobliskiej, jeżeli istnieje z niej dogodny dojazd publicznymi środkami transportu do miejsca pełnienia służby.
6. Za miejscowość pobliską uważa się miejscowość, do której czas dojazdu publicznymi środkami transportu przewidziany w rozkładzie jazdy, łącznie z przesiadkami, nie przekracza w obie strony dwóch godzin, licząc od stacji (przystanku) najbliższej miejsca pełnienia służby do stacji (przystanku) najbliższej miejsca zamieszkania. Do czasu tego nie wlicza się dojazdu do i od stacji (przystanku) w obrębie miejscowości, z której żołnierz dojeżdża, oraz miejscowości, w której wykonuje obowiązki służbowe.
Art. 23.
1. Żołnierz zawodowy zwolniony z czynnej służby wojskowej, pełnionej jako służba stała, zachowuje prawo do kwatery, jeżeli nabył uprawnienia do:
1) emerytury wojskowej,
2) wojskowej renty inwalidzkiej z tytułu inwalidztwa pozostającego w związku ze służbą wojskową.
2. W razie śmierci:
1) żołnierza zawodowego pełniącego czynną służbę wojskową jako służbę stałą:
a) spełniającego warunki wymagane do uzyskania emerytury wojskowej lub wojskowej renty inwalidzkiej z tytułu inwalidztwa pozostającego w związku ze służbą wojskową albo
b) którego śmierć pozostaje w związku ze służbą wojskową,
2) emeryta lub rencisty, o którym mowa w ust. 1
- prawo do kwatery nabywają wspólnie zamieszkali w kwaterze z żołnierzem, emerytem lub rencistą, w dniu jego śmierci, członkowie rodziny uprawnieni do wojskowej renty rodzinnej.
3. Prawo do kwatery, o którym mowa w ust. 2, dotyczy jednej wspólnej kwatery i przysługuje przez czas posiadania uprawnień do wojskowej renty rodzinnej.
4. Zachowanie lub nabycie uprawnień do kwatery stwierdza, w drodze decyzji administracyjnej, dyrektor oddziału terenowego Agencji na podstawie zaświadczenia o posiadaniu uprawnień, o których mowa w ust. 1 i 2, wydanego przez wojskowy organ emerytalny.
Art. 24.
1. Prawo do kwatery realizuje się na wniosek żołnierza zawodowego, o którym mowa w art. 22 ust. 1 i 3, jak również osoby, o której mowa w art. 23 ust. 1 i 2, zwanych dalej "osobami uprawnionymi", przez:
1) przydział kwatery albo
2) wypłacenie ekwiwalentu pieniężnego w zamian za rezygnację z kwatery.
2. Do czasu realizacji prawa do kwatery żołnierz zawodowy otrzymuje:
1) świadczenie finansowe umożliwiające pokrycie kosztów najmu lokalu mieszkalnego na zasadach określonych w dalszych przepisach albo
2) zakwaterowanie tymczasowe w budynkach lub kwaterach będących w zasobach Agencji.
3. Przydział kwatery może nastąpić wyłącznie w okresie pełnienia zawodowej służby wojskowej jako służby stałej, w tym pozostawania w stanie nieczynnym.
4. Jeżeli do czasu zwolnienia z zawodowej służby wojskowej pełnionej jako służba stała żołnierzowi nie przydzielono kwatery lub nie wypłacono ekwiwalentu, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, z dniem zwolnienia ze służby wypłaca się mu ten ekwiwalent. Przepis art. 47 stosuje się odpowiednio.
Art. 25.
1. Żołnierz zawodowy zwolniony z czynnej służby wojskowej pełnionej jako służba kontraktowa zachowuje uprawnienia do świadczenia, o którym mowa w art. 49 ust. 1 pkt 2, jeżeli zachodzą okoliczności określone w art. 23 ust. 1 pkt 2. Prawo to przysługuje przez czas posiadania uprawnień do wojskowej renty inwalidzkiej, jednak nie dłużej niż przez okres najmu lokalu mieszkalnego zajmowanego w dniu zwolnienia ze służby kontraktowej.
2. W razie śmierci żołnierza zawodowego pełniącego czynną służbę wojskową jako służbę kontraktową, którego śmierć pozostaje w związku ze służbą wojskową, prawo do świadczenia, o którym mowa w art. 49 ust. 1 pkt 2, nabywają członkowie rodziny uprawnieni do wojskowej renty rodzinnej, jeżeli świadczenie to było wypłacane żołnierzowi przed śmiercią. Prawo to przysługuje przez czas posiadania uprawnień do wojskowej renty rodzinnej po żołnierzu, jednak nie dłużej niż przez okres najmu lokalu mieszkalnego dotychczas zajmowanego.
3. Przepis art. 23 ust. 4 stosuje się odpowiednio.
Art. 26.
1. Przy ustalaniu powierzchni mieszkalnej kwatery przysługującej żołnierzowi zawodowemu uwzględnia się jego stopień wojskowy lub zajmowane stanowisko służbowe oraz stan rodzinny. Norma powierzchni mieszkalnej przysługująca osobie uprawnionej do kwatery, z jednego tytułu, wynosi 7-10 m2.
2. Członkami rodziny żołnierza, których uwzględnia się przy ustalaniu przysługującej powierzchni mieszkalnej kwatery, są:
1) małżonek,
2) dzieci własne, przysposobione oraz przyjęte na wychowanie na podstawie orzeczenia sądu opiekuńczego, jak również dzieci małżonka, zwane dalej "dziećmi", do czasu zawarcia związku małżeńskiego, nie dłużej jednak niż do dnia ukończenia 25 lat życia, chyba że przed tym dniem stały się inwalidami I lub II grupy i nie zawarły związku małżeńskiego. Ograniczenia wieku dziecka lub stanu cywilnego nie stosuje się przy przenoszeniu żołnierza zawodowego do innej miejscowości.
3. Żołnierzowi zawodowemu, który zawarł związek małżeński, przyznaje się powierzchnię mieszkalną według normy przysługującej przyszłemu dziecku, jeżeli on lub małżonek, niezależnie od ich wieku, nie posiada dzieci.
4. Przy ustalaniu powierzchni mieszkalnej kwatery uwzględnia się uprawnienia do dodatkowej powierzchni mieszkalnej przyznane na stałe ze względu na stan zdrowia emerytom i rencistom wojskowym do stopnia kapitana włącznie, jak również członkom rodziny żołnierzy zawodowych, emerytów i rencistów wojskowych.
5. W razie zbiegu uprawnień do dodatkowej powierzchni mieszkalnej przysługującej członkom rodziny, uprawnienie takie może być realizowane tylko w stosunku do jednej osoby.
6. Uprawnień do dodatkowej powierzchni mieszkalnej nie realizuje się, jeżeli liczba pokoi w zajmowanej kwaterze odpowiada liczbie zamieszkujących w tej kwaterze osób uprawnionych i uwzględnionych przy ustalaniu jej powierzchni mieszkalnej, chyba że zajmowana kwatera nie odpowiada minimalnej normie powierzchni mieszkalnej.
7. Minister Obrony Narodowej w drodze rozporządzenia:
1) określi normy powierzchni mieszkalnej przysługującej osobie uprawnionej do kwatery i osobom uwzględnianym przy jej przydziale oraz wykaz chorób uprawniających do przyznania dodatkowej powierzchni mieszkalnej ze względu na stan zdrowia,
2) może podwyższyć górną granicę normy, o której mowa w ust. 1.
Art. 27.
Przyznanie emerytury wojskowej, wojskowej renty inwalidzkiej lub wojskowej renty rodzinnej w trybie wyjątkowym, przewidzianym w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych i ich rodzin, nie powoduje powstania prawa do kwatery ani świadczeń wynikających z tego prawa.
Art. 28.
1. W razie orzeczenia rozwodu małżonków zajmujących kwaterę, mogą oni zamieszkiwać w tej kwaterze, z wyjątkiem kwater w budynkach, o których mowa w art. 55 ust. 2 pkt 1-3.
2. W wypadku zajmowania kwatery w budynku określonym w art. 55 ust. 2 pkt 1-3:
1) rozwiedzionym małżonkom przysługuje:
a) żołnierzowi zawodowemu, emerytowi i renciście wojskowemu - kwatera,
b) byłemu małżonkowi osoby określonej pod lit. a) - lokal zamienny w rozumieniu przepisów o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych
- zgodnie z uprawnieniami posiadanymi przez nich w dniu uprawomocnienia się wyroku orzekającego rozwód,
2) rozwiedzionym osobom, innym niż wymienione w art. 24 ust. 1, przysługuje jeden lokal zamienny.
3. Rozwiedzionemu żołnierzowi zawodowemu, emerytowi lub renciście wojskowemu oraz osobie określonej w art. 23 ust. 2, zajmującej, w dniu uprawomocnienia się wyroku orzekającego rozwód, kwaterę znajdującą się w budynku innym niż wymieniony w art. 55 ust. 2 pkt 1-3, nie przydziela się nowej kwatery, jeżeli nie zachodzą okoliczności, o których mowa w ust. 4.
4. Jeżeli powierzchnia mieszkalna zajmowanej kwatery jest mniejsza od minimalnej powierzchni przysługującej osobie uprawnionej w dniu uprawomocnienia się wyroku orzekającego rozwód, dyrektor oddziału terenowego Agencji przydziela jedną kwaterę, jako lokal zamienny, odpowiadającą ich łącznym uprawnieniom - do dyspozycji rozwiedzionych małżonków albo wypłaca osobie uprawnionej ekwiwalent pieniężny, o którym mowa w art. 24 ust. 1 pkt 2, w wysokości odpowiadającej niedoborowi norm powierzchni mieszkalnej.
5. W wypadkach, o których mowa w ust. 3 i 4, zajmowana kwatera może być zamieniona przez strony we własnym zakresie. W takim wypadku dyrektor oddziału terenowego Agencji przydziela kwaterę lub oddaje w najem lokal mieszkalny wskazanej osobie.
6. Minister Obrony Narodowej, w drodze rozporządzenia, określi szczegółowe warunki i tryb rozkwaterowania osób rozwiedzionych.
Art. 29.
1. W szczególnie uzasadnionych wypadkach dyrektor oddziału terenowego Agencji może wynająć pracownikowi zatrudnionemu w jednostce organizacyjnej podległej Ministrowi Obrony Narodowej lokal mieszkalny, przeznaczony na stałe zakwaterowanie żołnierzy zawodowych.
2. W sytuacji wyjątkowej lokal mieszkalny, przeznaczony na stałe zakwaterowanie żołnierzy zawodowych, może być, za zgodą Ministra Obrony Narodowej, wynajęty innej osobie niż określona w ust. 1.
3. Do osób, o których mowa w ust. 1 i 2, stosuje się odpowiednio przepisy o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych, jeżeli przepisy ustawy nie stanowią inaczej.
Art. 30.
1. Decyzję o przydziale kwatery osobie uprawnionej wydaje dyrektor oddziału terenowego Agencji.
2. Z osobami innymi niż wymienione w ust. 1 dyrektor oddziału terenowego Agencji zawiera umowę najmu.
Art. 31.
Kwatera lub lokal mieszkalny nie mogą być oddane w podnajem lub użyczenie w całości lub części bez zgody dyrektora oddziału terenowego Agencji.
Art. 32.
1. Dyrektor oddziału terenowego Agencji jest obowiązany przekazać kwaterę lub lokal mieszkalny wyremontowane wraz z pomieszczeniami przynależnymi oraz sprawnie działającymi instalacjami i urządzeniami technicznymi należącymi do ich wyposażenia.
2. Przekazanie kwatery lub lokalu mieszkalnego osobie uprawnionej lub najemcy następuje na podstawie protokołu, w którym określa się stan techniczny kwatery lub lokalu mieszkalnego oraz stopień zużycia znajdujących się w nich urządzeń technicznych. Protokół ten jest podstawą rozliczeń dokonywanych przy zwolnieniu kwatery lub lokalu mieszkalnego.
3. Osoba zajmująca kwaterę lub lokal mieszkalny ponosi pełne koszty zużycia zamontowanych w nich urządzeń technicznych, z zastrzeżeniem ust. 2.
4. Osoba zajmująca kwaterę lub lokal mieszkalny jest obowiązana używać zgodnie z przeznaczeniem i z należytą starannością oraz stosować się do regulaminu porządku domowego.
5. Bez zgody dyrektora oddziału terenowego Agencji nie wolno czynić zmian naruszających strukturę lub konstrukcję kwatery, lokalu mieszkalnego lub budynku.
6. Ulepszenie standardu technicznego kwatery lub lokalu mieszkalnego wymaga zgody dyrektora oddziału terenowego Agencji. Sposób rozliczenia nakładów z tego tytułu określa się w umowie zawartej między osobą uprawnioną lub najemcą a dyrektorem oddziału terenowego Agencji przed dokonaniem robót.
Art. 33.
1. W razie konieczności natychmiastowego usunięcia awarii grożącej bezpośrednio powstaniem znacznych szkód w budynku, osoba uprawniona lub najemca są obowiązani do bezzwłocznego udostępnienia zajmowanej kwatery lub lokalu mieszkalnego w celu usunięcia awarii.
2. Jeżeli osoba uprawniona lub najemca są nieobecni albo bezzasadnie odmawiają udostępnienia kwatery lub lokalu mieszkalnego w celu usunięcia awarii, przedstawiciele Agencji mają prawo wejść do kwatery lub lokalu mieszkalnego w obecności wojskowego organu porządkowego.
3. W razie otwarcia kwatery lub lokalu mieszkalnego pod nieobecność pełnoletnich mieszkańców, Agencja jest obowiązana sporządzić protokół z przeprowadzonych czynności oraz zabezpieczyć mieszkanie i znajdujące się w nim mienie do czasu przybycia osoby uprawnionej lub najemcy.
Art. 34.
1. Osoby zajmujące kwaterę lub lokal mieszkalny są obowiązane udostępnić je Agencji, w uzgodnionym terminie, w celu dokonania przeglądu technicznego albo napraw obciążających Agencję lub osobę uprawnioną, lub najemcę, jeżeli mimo uprzedniego wezwania nie dokonali oni napraw w wyznaczonym terminie.
2. Po zakończeniu naprawy Agencja jest obowiązana doprowadzić kwaterę lub lokal mieszkalny do stanu, w jakim znajdowały się one w chwili udostępnienia. Nie dotyczy to wypadków, w których dokonanie naprawy obciążało osoby uprawnione lub najemców.
3. Jeżeli rodzaj naprawy tego wymaga, a konieczność naprawy nie powstała z winy mieszkańców kwatery lub lokalu mieszkalnego, powinni oni opróżnić kwaterę lub lokal mieszkalny i przenieść się na koszt Agencji do wskazanego im na oznaczony i podany do wiadomości czas trwania remontu, nie dłużej jednak niż rok, innego lokalu zamiennego.
4. W wypadkach, o których mowa w ust. 3, dyrektor oddziału terenowego Agencji może zaproponować i, za zgodą osoby uprawnionej lub najemcy, przydzielić na stałe inną kwaterę lub lokal mieszkalny odpowiadające uprawnieniom tej osoby.
5. Właściciel lokalu mieszkalnego, znajdującego się w budynku będącym w zasobach Agencji, jest obowiązany udostępnić lokal w celu wykonania napraw obciążających Agencję lub usunięcia awarii. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio.
6. Koszty naprawy uszkodzeń powstałych w kwaterze lub lokalu mieszkalnym albo w urządzeniach służących do wspólnego użytku mieszkańców obciążają osobę uprawnioną lub najemcę, jeżeli uszkodzenia powstały z ich winy. Odpowiedzialność osoby uprawnionej i najemcy oraz pełnoletnich osób stale z nimi zamieszkujących jest solidarna.
Art. 35.
1. Agencja jest obowiązana zapewnić sprawne działanie znajdujących się w budynku instalacji i urządzeń technicznych oraz pomieszczeń służących do wspólnego użytku mieszkańców.
2. Agencja wykonuje remont kwatery lub lokalu mieszkalnego tylko przy ich ponownym zasiedlaniu. Za wykonane roboty malarskie i konserwacyjne, na wniosek osoby uprawnionej lub najemcy, dyrektor oddziału terenowego Agencji wypłaca ekwiwalent konserwacyjny.
3. Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z Ministrem Finansów, w drodze rozporządzenia, określi wysokość oraz szczegółowe zasady i tryb przyznawania i wypłacania ekwiwalentu konserwacyjnego.
Art. 36.
1. Osoby, które zajmują kwatery lub lokale mieszkalne na podstawie decyzji o przydziale lub umowy najmu w budynkach pozostających w zasobach Agencji, jednostek samorządu terytorialnego lub Skarbu Państwa, uiszczają czynsz i opłaty za świadczenia uzyskiwane od wynajmującego w wysokościach, terminach i na zasadach obowiązujących dla lokali mieszkalnych stanowiących własność Skarbu Państwa, z zastrzeżeniem art. 44 ust. 1.
2. Osoba uprawniona zajmująca kwaterę w budynku stanowiącym własność osoby fizycznej lub prawnej albo w budynku, w którym część lokali mieszkalnych została wykupiona, uiszcza czynsz i opłaty Agencji według zasad określonych w ust. 1. Agencja wnosi stosowne należności na rzecz właściciela lub zarządcy tego budynku.
Art. 37.
1. Czynsz i opłaty z tytułu zajmowania kwatery lub lokalu mieszkalnego, nie uiszczone w ustalonym terminie płatności, podlegają wraz z odsetkami za zwłokę przymusowemu ściągnięciu na podstawie tytułu wykonawczego w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
2. Za zapłatę czynszu i opłat z tytułu zajmowania kwatery lub lokalu mieszkalnego odpowiadają solidarnie pełnoletnie osoby stale w niej zamieszkujące.
Art. 38.
1. Osobom, które nie uiszczają czynszu i opłat z tytułu zajmowania kwatery lub lokalu mieszkalnego przez łączny okres dłuższy niż trzy miesiące, dyrektor oddziału terenowego Agencji wskazuje inną kwaterę lub lokal mieszkalny.
2. W wypadku odmowy przyjęcia wskazanej kwatery lub lokalu mieszkalnego i dalszego niewnoszenia czynszu i opłat przez kolejne trzy miesiące, dyrektor oddziału terenowego Agencji zarządza przymusowe przekwaterowanie tych osób wraz z wszystkimi wspólnie zamieszkującymi osobami do lokalu socjalnego w rozumieniu przepisów o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych albo do kwatery zastępczej, o której mowa w art. 50 ust. 3 i 4. Przepis art. 45 stosuje się odpowiednio.
Art. 39.
1. Osobom uprawnionym, niezależnie od rodzaju zajmowanego lokalu mieszkalnego, przysługuje równoważnik mieszkaniowy.
2. Równoważnik nie przysługuje osobom, które skorzystały z ekwiwalentu pieniężnego (pomocy finansowej), o którym mowa w art. 24 ust. 1 pkt 2, albo nabyły zajmowaną kwaterę w trybie art. 58.
3. Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z Ministrem Finansów, w drodze rozporządzenia, określi szczegółowe zasady ustalania wysokości i tryb przyznawania równoważnika mieszkaniowego.
Art. 40.
1. Osobom uprawnionym nie przydziela się kwatery w wypadku:
1) wypłacenia ekwiwalentu pieniężnego, o którym mowa w art. 24 ust. 1 pkt 2,
2) udzielenia pomocy finansowej na budownictwo mieszkaniowe na podstawie dotychczasowych przepisów,
3) określonym w art. 24 ust. 4.
2. Jeżeli osobie uprawnionej lub jej małżonkowi przysługuje spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego albo są oni właścicielami domu mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego nabytego bez pomocy finansowej, o której mowa w ust. 1 pkt 2, prawo do kwatery tej osoby realizuje się poprzez wypłacenie ekwiwalentu pieniężnego określonego w art. 24 ust. 1 pkt 2.
Art. 41.
1. Żołnierz zawodowy i osoby wspólnie z nim zamieszkujące są obowiązane przekazać do dyspozycji Agencji dotychczas zajmowaną kwaterę, jeżeli żołnierz:
1) otrzymał ekwiwalent pieniężny w zamian za rezygnację z kwatery,
2) otrzymał pomoc finansową na budownictwo mieszkaniowe, udzieloną na podstawie dotychczasowych przepisów; przepis art. 47 ust. 8 stosuje się odpowiednio,
3) został przeniesiony do innej miejscowości i przydzielono mu w tej lub pobliskiej miejscowości kwaterę lub kwaterę zastępczą,
4) został przeniesiony do innej jednostki wojskowej lub na inne stanowisko służbowe w tej samej miejscowości, a zajmowana dotychczas kwatera była przydzielona na czas zajmowania odpowiedniego stanowiska służbowego, w tym również w trybie art. 22 ust. 3, lub w wypadku pełnienia służby w określonej jednostce wojskowej i gdy przydzielono mu inną kwaterę odpowiadającą jego uprawnieniom,
5) został zwolniony z zawodowej służby wojskowej, a kwaterę przydzielono mu na podstawie dotychczas obowiązujących przepisów tylko na czas pełnienia służby w tej miejscowości,
6) zajmuje kwaterę znajdującą się w budynku o charakterze użytkowym albo w budynku przeznaczonym do rozbiórki lub przebudowy i przydzielono mu inną kwaterę, odpowiadającą jego uprawnieniom,
7) zajmuje kwaterę znajdującą się w budynku stanowiącym własność osoby prawnej lub fizycznej i przydzielono mu inną kwaterę, odpowiadającą jego uprawnieniom,
8) posiada on i jego małżonek oddzielne kwatery, z których jedna odpowiada co najmniej ich uprawnieniom; w takim wypadku przysługuje im prawo wyboru kwatery,
9) otrzymał kwaterę odpowiadającą jego uprawnieniom w wypadku, o którym mowa w art. 28 ust. 2 pkt 1 lit. a),
10) wypowiedział stosunek służbowy w okresie służby obowiązkowej, chyba że zachował prawo do kwatery na podstawie art. 23 ust. 1,
11) nabył grunt w trybie określonym w art. 17 pkt 5.
2. Osoba, o której mowa w art. 23 ust. 1 lub 2, jest obowiązana przekazać do dyspozycji Agencji dotychczas zajmowaną kwaterę, jeżeli:
1) występują odpowiednio okoliczności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2, 5-9 lub 11,
2) zajmowana kwatera znajduje się w budynku, o którym mowa w art. 55 ust. 2, a osobie tej przydzielono kwaterę odpowiadającą jej uprawnieniom.
3. Osoby inne niż wymienione w ust. 1 i 2, zajmujące lokale mieszkalne w zasobach Agencji, są obowiązane przekazać do jej dyspozycji te lokale w razie posiadania lub uzyskania przez nie albo ich małżonków innego lokalu mieszkalnego.
4. W wypadku gdy żołnierz zawodowy i jego małżonek posiadają odrębne lokale mieszkalne w garnizonie, w którym żołnierz pełni służbę, i za jeden z tych lokali uiszczają czynsz regulowany, są obowiązani przekazać ten lokal do dyspozycji właściciela (zarządcy) nieruchomości.
5. W stosunku do osób, o których mowa w art. 23 ust. 1 lub 2, przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio, niezależnie od miejscowości, w której posiadają lokal.
Art. 42.
1. W wypadkach określonych w art. 38, 41, 43 i 44 dyrektor oddziału terenowego Agencji wydaje decyzje o zwolnieniu kwatery lub wypowiada umowę najmu.
2. W wypadku gdy żołnierz buduje lub remontuje dom mieszkalny, decyzje, o których mowa w ust. 1, dotyczące wypadków określonych w art. 41 ust. 1 pkt 1 lub 2, mogą być wydane po upływie terminu określonego w umowie, o której mowa w art. 47 ust. 1.
3. Koszty przekwaterowania w wypadkach określonych w art. 41 ust. 1 pkt 6 i 7 ponosi Agencja.
4. Po uprawomocnieniu się decyzji lub upływie terminu wypowiedzenia, o których mowa w ust. 1, dyrektor oddziału terenowego Agencji zarządza przymusowe przekwaterowanie.
Art. 43.
1. Jeżeli osoba zwalniająca kwaterę lub lokal mieszkalny pozostawi w nich osoby wspólnie zamieszkujące, dyrektor oddziału terenowego Agencji wzywa do dobrowolnego opuszczenia zajmowanej kwatery lub lokalu mieszkalnego w wyznaczonym terminie, a następnie zarządza przymusowe przekwaterowanie pozostawionych osób do nowego miejsca zamieszkania tej osoby, na jej koszt.
2. W wypadku przeniesienia żołnierza zawodowego do innej miejscowości i przydzielenia mu tam kwatery, jeżeli dotychczas zamieszkujące osoby nie przenoszą się wraz z nim i utraciły uprawnienie do powierzchni mieszkalnej przydzielonej kwatery, dyrektor oddziału terenowego Agencji przydziela im lokal socjalny.
Art. 44.
1. Żołnierze zwolnieni z zawodowej służby wojskowej pełnionej jako służba stała, którzy nie zachowują prawa do kwatery, członkowie rodzin zmarłych żołnierzy oraz emerytów i rencistów wojskowych, którzy nie nabywają prawa do kwatery, oraz inne osoby, których prawo do kwatery wygasło, mogą zamieszkiwać w dotychczasowym lokalu na podstawie umowy najmu zawartej z dyrektorem oddziału terenowego Agencji. Osoby te wnoszą opłaty odpowiadające kosztom eksploatacji i remontów lokalu mieszkalnego w tym budynku. Jeżeli osoby te odmawiają zawarcia umowy, podlegają przymusowemu przekwaterowaniu do lokalu socjalnego na ich koszt.
2. Osoby, o których mowa w ust. 1, zajmujące lokal mieszkalny w budynku określonym w art. 55 ust. 2 pkt 1-3, podlegają przymusowemu przekwaterowaniu do lokalu zamiennego.
3.
Członkowie rodzin zmarłych żołnierzy zawodowych oraz emerytów i rencistów wojskowych, którzy nie nabyli prawa do kwatery, wnoszą opłaty, o których mowa w ust. 1, po upływie jednego roku od daty śmierci osoby uprawnionej.
Art. 45.
Przymusowego przekwaterowania z lokali pozostających w zasobach Agencji dokonuje organ egzekucyjny na wniosek dyrektora oddziału terenowego Agencji w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
Art. 46.
1. W stosunku do najemców, którzy wykraczają w sposób rażący lub uporczywy przeciwko porządkowi domowemu, czyniąc uciążliwym korzystanie z innych lokali, dyrektor oddziału terenowego Agencji może, za wypowiedzeniem, rozwiązać umowę najmu, zapewniając lokal socjalny, albo wystąpić do sądu o pozbawienie prawa zajmowania tego lokalu mieszkalnego.
2. W razie samowolnego zajęcia kwatery przedstawiciel Agencji w asyście wojskowego organu porządkowego lub policji dokonuje usunięcia osób, które zajęły kwaterę, na ich koszt bez obowiązku dostarczenia lokalu mieszkalnego.
Art. 47.
1. Ekwiwalent pieniężny, o którym mowa w art. 24 ust. 1 pkt 2, wypłaca się na podstawie umowy zawartej między dyrektorem oddziału rejonowego Agencji a osobą uprawnioną.
2. Wysokość ekwiwalentu pieniężnego wynosi 3% wartości przysługującej kwatery za każdy rok podlegający zaliczeniu do wysługi lat, od której jest uzależniona wysokość uposażenia według stopnia wojskowego. Wartość przysługującej kwatery stanowi iloczyn maksymalnej powierzchni mieszkalnej należnej osobie uprawnionej do kwatery w dniu przyznania ekwiwalentu przez wskaźnik 1,66 i cenę 1 m2 powierzchni użytkowej kwatery. Wysokość ekwiwalentu pieniężnego nie może być niższa niż 65% i wyższa niż 80% wartości przysługującej kwatery.
3. Dla osób, o których mowa w art. 23 ust. 1 i 2, przyjmuje się wysługę lat ustaloną na dzień zwolnienia z zawodowej służby wojskowej lub śmierci żołnierza zawodowego.
4. Cenę 1 m2 powierzchni użytkowej kwatery ustala się według średnich cen rynkowych zakupu lokalu mieszkalnego w danym garnizonie w dniu przyznania ekwiwalentu.
5. Ekwiwalent pieniężny wypłaca się według średniej ceny rynkowej 1 m2 powierzchni użytkowej, w miejscowości pełnienia służby lub zamieszkania, chyba że osoba uprawniona, o której mowa w art. 23 ust. 1 i 2, udokumentuje zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych w innej miejscowości. W takim wypadku ekwiwalent wypłaca się według cen stosowanych w tej miejscowości.
6. Wypłacony ekwiwalent pieniężny podlega zabezpieczeniu do czasu, gdy żołnierz spełni warunki do uzyskania świadczeń emerytalnych.
7. Żołnierz zawodowy, który otrzymał ekwiwalent pieniężny i został zwolniony z zawodowej służby wojskowej bez zachowania prawa do kwatery, jest obowiązany zwrócić otrzymany ekwiwalent według stawek obowiązujących w dniu zwolnienia z zawodowej służby wojskowej, w wypadku zwolnienia:
1) w okresie służby obowiązkowej - w całości,
2) po tym okresie - za lata kalendarzowe brakujące do nabycia uprawnień emerytalnych.
8. Zwrot ekwiwalentu pieniężnego w innych wypadkach niż określone w ust. 7 nie daje osobie, która z niego skorzystała, prawa do przydziału kwatery, choćby nawet żołnierz został przeniesiony do innej miejscowości.
9. Ekwiwalent pieniężny nie przysługuje osobie uprawnionej, która:
1) zajmuje lokal mieszkalny w zasobach jednostki samorządu terytorialnego lub pracodawcy, jeżeli lokalu tego nie przekaże do dyspozycji jednostki samorządu terytorialnego lub pracodawcy,
2) zamieniła zajmowaną kwaterę z osobą nieuprawnioną,
3) skorzystała z uprawnień, o których mowa w art. 28 ust. 3 lub 4.
10. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i tryb wypłaty ekwiwalentu pieniężnego w zamian za rezygnację z kwatery.
Art. 48.
1. Żołnierze zawodowi zamieszkujący, za zgodą dowódcy jednostki, w innej miejscowości i dojeżdżający do miejscowości, w której stale pełnią służbę, otrzymują zwrot kosztów dojazdu najdogodniejszym publicznym środkiem transportu, jeżeli organy wojskowe nie wykupiły uprawnień do bezpłatnych przejazdów tym środkiem.
2. Minister Obrony Narodowej, w drodze rozporządzenia, określi szczegółowe zasady oraz tryb zwrotu kosztów dojazdu do miejscowości, w której pełnią służbę żołnierze zawodowi.

Poprzednia strona

Następna strona

Rozpocznij dyskusję na forum

Powrót na stronę główną